Son unha persoa á que sempre lle atraeron as ciencias, disciplina que me levou á universidade e que, espero, dedicarei a miña vida con amor e constancia. Fálovos dun ámbito no que se procura contestar a tódalas cuestións plantexadas, cunha explicación coherente. Non vale ter fe.
Cando contaba os anos cunha soa man aterrorizábanme as tempestades. Botábame á cama, subía as sábanas até non ver nada e pechaba os ollos con forza, esperando a que pasase. Hoxe sei que son fenómenos naturais, que vai antes o raio que o trono porque a luz viaxa máis rápido que o son, e que a probabilidade de que che caia un raio encima é ínfima. E sen embargo, nesta noite de tempestade, oio tronar e frunzo o ceño. E levo o dedo pulgar á boca buscando a uña. Con todo, aquela nena segue dentro de min. Con todo, son irracional.